یکی از مهمترین اهداف اموزش به ناشنوایان اجتماعی کردن انهاست. ایا به عنوان عضوی از جامعه با خود اندیشیده ایم که ایا ناشنوایان به هدف فوق دست یافته اند و اگر نه علت چیست؟ این مقاله به بررسی موانع ارتباط اجتماعی ناشنوایان با جامعه و اثرهای ان می پردازد. نخست به تعریف ناشنوایی می پردازیم :
کری یا ناشنوایی معلولیتی است که در اثر ایجاد اختلال یا ضایعاتی در اندام شنوایی گوش بوجود می اید نقص شنوایی یکی از موانع بزرگی است بر سر راه رشد طبیعی زبان گفتاری قرار دارد.فرد ناشنوا قادر به دریافت و درک اصوات نیست.طبعا قادر به سخن گفتن نیز نخواهد بود زیرا زبان وسیله تقلید اصواتی است که از طریق گوش دریافت می شود و در نتیجه اینگونه افراد لال هم خواهند شد و قادر به برقراری ارتباطی کامل نمی باشند.
ارتباط معنی کلمه انگلیسی communication) است ودر اصطلاح رفتاری دوجانبه ودوسویه را به شرط وجود بازخورد (feedback) گواهی می دهد
یقینا یکی از عوامل دست نیافتن مربیان ناشنوایان ونیز خود ناشنوایان به هدف فوق نقص ار تباطی موجود در رفتارهااست بنابراین ناروانی های موجود در اتباطات دست یازیدن به اجتماعی شدن ناشنوایان و به تبع آن تعلیم وتربیت آنان خدشه دار ساخته است در زیر برخی از علل ناروانی ارتباط از بعد رفتاری را یا آور می شویم .
نخست رفتارهای ترحم آمیز :این قبیل رفتارها معمولا از ناحیه ی خانم ها صورت می گیرد چرا که خصلت ذاتی آنها شفقت و مهربانی ودلسوزی است بخصوص خانم های اموزگار ودبیر با برتری حس عا طفه که در نهاد ایشان است معمولا با منطق عا طفی بامسائل ناشنوایان برخورد می نمایند افراد مذهبی جامعه نیز معمولا در برخورد با ناشنوایان از این سبک رفتاری پیروی می کنند وترحم به ناشنوایان را به عنوان فریضه دانسته خود را به اصطلاح شریک غم آنها می دانندومعمولا در حد استطاعت برای رفع مشکلات اقتصادی ومعیشتی به ناشنوایان کمک می کنند.
اگر چه رعایت رحم وانصاف در همه جا توصیه شده است وبه ویژه در فرهنگ اسلامی ایرانی عاطفه نقش برجسته ای دارد لکن باید توجه داشت که رعایت عدالت حکم می کند رفتارهای ترحم آمیز در حد واندازه خود مورد استفاده قرار گیرد زیرار افراط در رفتار های ترحم آمیر باعث می شود که افراد ناشنوا خود را مستحق ترحم بدانندودر برقرای ارتباط واجتماعی شدن دچار مشکل شوند .
رفتارهای اکراه آمیز : گاهی خانواده های مرفه وتحصیل کرده نوعی رفتار ناشی از دوری گزیدن از ناشنوایان را در پیش می گیرند مثلا چنانچه ناشنوائی در صف اتوبوس یا داخل آن است با اکراه به او نزدیک می شوند گویی از آن بیم دارند که ناشنوایی به آنها سرایت نماید اگر چه دلایل متعدد می تواند تبیین کننده رفتار آنها باشد اما هر چه که هست ناروانی ارتباطی میان ان دسته از مردم وناشنوایان می تواند برای هر دو گروه مشکل آفرین باشد اولیت مشکلی که ناشنوایان را تهدید می کنند افسردگی و دوری کردن آنها از جامعه است چیزی که ما به عنوان معلم کودکان ناشنوا بارها دیده و شندیده ایم این است که دور شدن ناشنوایان از جامعه به فرایند جامعه پذیری آنها اسیب جدی رسانده است.
اما باید توجه داشت که افسردگی خاطر ناشنوایان برای جامعه نیز مشکل آفرین خواهد بود وحداقل مشکلی که جامعه باید در این طریق تحمل نماید هزینه بهداشت ودرمان روانی آنها است که اگر چه اعضای جامعه مستقیما آن را نمی پردازند اما به طور غیر مستقیم وبه طرق مختلف از آنان اخذ می گردد با پیشرفت های به عمل آمده در زمینه فن آوری در سال های اخیر فراهم آوردن اطلاعات گفتاری به وسیله سمعک حتی برای کودکانی که مبتلا به شدید ترین میزان نقص شنوایی باشند نیز ممکن گردید ه است بنابراین ناشنوایان عزیز می توانند از سمعک ها که موثر ترین راهکار وبهترین تدبیر درمانی برای کم شنوائی می باشد استفاده کنندوهمچنین یادگیری فرهنگ برقرای ارتباط با ناشنوایان ورعایت اصول برقرای ارتباط ب اناشنوایان از وظایف افراد جامعه می باشد
پ.ن: گر به خانه‌ی من آمدی
No comments:
Post a Comment