سمعک و مشکلات آن

بعد از کلی پا فشاری واصرار وپیغام وپسغام های پی در پی و مکاتبه  با خانواده های محترم دانش آموزان ، بالاخره امروز همه بچه ها به استثنا محمد (دوم) سمعک تهیه کرده و برای استفاده با خود به مدرسه آورده بودند.

متاسفانه سمعک همه بچه ها آنالوگ با کیفیت نا مطلوب بود که واقعا صداهای آزار دهنده تولید میکرد. زنگ اول امروز به طور کل به طرز استفاده از سمعک گذشت. راستش وقتی که یک به یک سمعک بچه ها را تنظیم می کردم و آن را روی گوش خودم تست می کردم احساس خیلی بدی نسبت به صداهای محیط پیدا می کردم. همه صدا ها تقویت می شد. صدای هوایی که در کلاس جریان داشت هم شنیده می شد. و آزار دهنده تر از همه صدای سوت های مکرر سمعک بود که برای همه وجود داشت. علتش هم قالب سمعک بود که باید چند ماهی یک بار تغییر کند و متناسب با گوش بچه ها ساخته شود ولی چون بچه ها در سن رشد هستند کمتر به این مسئله رسیدگی میشه!

بعد از تنظیم سمعک ها هر کسی کمترین صدایی تولید می کرد بچه ها با او دعوا می کردند و در این میان سید علی که شنواست بیشترین صدا ها را تولید می کرد.

اما جالب ترین موضوع این بود که بچه ها بسیار ملاحظه همدیگرو می کردن و اصلا سر وصدا نمی کردند. این بود که کلاس امروز ما در سکوت و آرامش فرو رفته بود والبته این سکوت بسیار مفید بود و حسابی درس های عقب مانده مان را جلو بردیم.

سعی کردم به خاطر اینکه بچه ها خیلی مجبور نباشن اون صداهای آزار دهنده رو تحمل کنن بهشون اجازه بدم زنگ هنر رو که چندان نیازی به سمعک ندارند از اون استفاده نکنند.