تدریس فارسی ناشنوایان

 در مرحله اول تصویر کتاب را به بچه ها نشان می دهیم و از آنها می خواهیم که هر چه می بینند توضیح دهند. در اینجا برخلاف دانش آموزان شنوا که کلماتی را به زبان می آورند، بچه های ناشنوا فقط دستهای خود را تکان می دهند و آنچه را می بینند به زبان اشاره می گویند. اگر معلم از دانش آموزان بخواهد که آنچه را که می بینند بنویسند ، هرچه پایه بچه ها پایین تر باشد تعداد کلمات نوشته شده به صفر نزدیک تر می شود. در چنین مواقعی معلم ها (در صورتی که مثل بنده تازه کار باشند، از زندگی نا امید می شوند وماتم می گیرند) نباید انتظار داشته باشند که دانش آموزان بدون کمک و راهنمایی این کار را انجام دهند. بلافاصله معلم از کارت های تصویری استفاده می کند و تصاویر را همراه با کلمه به تابلو می چسباند.

یادآوری کنم که اجازه بدهیم دانش آموزان داستان خود را هرچند به زبان اشاره برای بچه ها بازگو کنند.

در مرحله دوم متن درس را روی تابلو نوشته و کلمات سخت و جدید را با رنگ دیگر برجسته می کنیم. سپس توجه دانش آموزان را در ابتدا به کلمه و سپس به حرکت لبهای معلم جلب می کنیم. در مرحله بعد کلمه به کلمه متن را خوانده و از دانش آموزان می خواهیم که با صدای بلند  تکرار کنند. مطمئنا هر یک از بچه ها کلمات را به شکل و گونه خاصی می خواند و بسته به میزان شنوایی کلمات را بهتر ویا بد تر تکرار می کنند.

مر حله بعدی آشنایی با معنی کلمات است که سخت ترین کار برای یک معلم ناشنواست.شاید کلماتی مانند کتاب ، میز، و... کلمات ساده ای باشند اما تفهیم کلماتی چون تاثیر، نظم و ترتیب ،رحمت و ...بسیار دشوار است.

اما به هر حال این وظیفه معلم است که با هر روش وترفندی به بچه ها این کلمات را بیاموزد.

مرحله آخر املای کلمات است.برای آموزش املای کلمات در ابتدا از کارت هایی که تصویر و کلمه را با هم ارائه می دهند کمک می گیریم و از بچه ها می خواهیم که تصویر را ببینند و اسم آن را بنویسند.

در مرحله بعد یک کلمه را همراه با سه تصویر ارائه می دهیم و از دانش آموز می خواهیم که تصویر مربوط به کلمه را انتخاب کند. ویا برعکس یک تصویر را همراه با سه کلمه ارائه می دهیم تا دانش آموز کلمه مربوط به تصویر را پیدا کند.

مرحله بعدی ، مرحله حذف تصویر است. از بچه ها می خواهیم که خوب به کلمه نگاه کنند و آن را به خاطر بسپارند . سپس معلم از آن ها می خواهد که کلمه را بنویسند و با صدای بلند بخوانند.

در مرحله  آخر که پیشرفته ترین مرحله است از دانش آموز می خواهیم که چشمانش را ببندد و تمرکز کند. سپس معلم با مداد روی کمرش یک کلمه را می نویسد و از دانش آموز می خواهد که کلمه را پیش بینی کند.( در ابتدای کار کلمات تک هجایی را بکار می بریم وبعد از کلمات دو هجایی و بیشتر استفاده می کنیم)